Ik heb heel lang getwijfeld tussen interieurarchitectuur en kinesitherapie. De reden dat ik uiteindelijk toch voor interieurarchitectuur gegaan ben, is omdat ik dacht dat ik meer aspecten van mezelf ging kwijt kunnen binnen deze richting. Ik kon mijn creatieve kant de vrije loop laten gaan en langs de andere kant zou ik misschien ook meer zelfvertrouwen krijgen door jury's en deadlines. Elke keer als ik ergens een foto van maquettes of toffe tekeningen van gebouwen tegenkwam, werd ik helemaal warm vanbinnen en wou ik dat ook kunnen. Ook het opzoeken van scharnieren, musea bezoeken, of referenties opzoeken vind ik heel interessant en dit zou ik ook heel graag nog meer willen doen in de toekomst. Ik wou iets studeren waarbij ik grenzen moest verleggen en tegelijk ook veel ging bijleren, dit lukte in het eerste jaar al (ytong, schilderijen maken, AutoCAD...), en ik kijk er naar uit om nog meer te leren in de komende jaren van de opleiding. Toen ik de richting leerde kennen dacht ik dat het vooral ging om maquettes maken en huizen inrichten enzovoort... Nu ik een jaar ver ben weet ik dat dit totaal niet zo is. Ik vind het beeld dat ik nu van de richting heb interessanter dan dat dat ik een jaar geleden had, aangezien ik nu weet dat het ook veel technischer is ( de theorie,... ). Ook de opdrachten zijn heel anders dan wat ik me er had van voorgesteld. Ze zijn moeilijker en diepgaander dan verwacht, maar hierdoor ook wel veel interessanter. 

in deze opdracht leerde ik werken met acrylverf en hoe je dit het beste gebruikt om 3D-ontwerpen tot zijn werk te laten komen in een 2D-schilderij. Dit eindresultaat is mijn tweede poging, aangezien ik alles behalve blij was met mijn eerste resultaat. Na de eerste mislukking heb ik raad gevraagd bij een bevriend kunstenaar, die mij mondeling geholpen heeft om tot dit resultaat te komen. Ook hier ben ik nog niet 100% blij mee aangezien er hier en daar toch nog een paar kleine fouten in zitten (de bovenste hoekjes zijn voor mij nog iets te groen i.p.v. wit).